Жұмекен Сабырұлы Нәжімеденов (1935–1983) – қазақ жазушысы, ақын, аудармашы және Қазақстанның қазіргі Әнұранының сөзінің авторы. Ол Атырау облысының Қолаққызы ауылында дүниеге келген. Ата-анасының ерте қайтыс болуына байланысты, Жұмекен атасының тәрбиесінде өсіп, сөз өнеріне, тарихқа және қазақтың салт-дәстүріне деген сүйіспеншілігін қалыптастырды.

Нәжімеденов 1956–1959 жылдары Қазақ мемлекеттік консерваториясында білім алған, кейін редакторлық қызмет атқарды және “Жазушы”, “Мектеп” баспаларында, сондай-ақ “Лениншіл жас” газетінде жұмыс істеді. Қазақстан Жазушылар одағының әдеби кеңесшісі болды.

Оның әдеби шығармашылығы «Балауса» (1961) жинағынан басталып, «Жоқ, ұмытуға болмайды» және басқа сегіз поэзиялық жинақпен жалғасты. Сонымен қатар, Нәжімеденов прозамен де айналысқан, оның атақты үш романы бар: «Ақ шағыл» (1973), «Кішкентай» (1975) және «Даңқ қалам дақпырт» (1978). Оның шығармалары қазақ әдебиетінің биік шыңдарына көтерілген.

Жұмекен Нәжімеденов қайтыс болғаннан кейін де оның өлеңдері, әңгімелері, мақалалары мен аудармалары жарық көрді. Оның шығармалары бірнеше тілдерге аударылған, және өзі белгілі орыс ақындарының өлеңдерін қазақ тіліне аударған.

1956 жылы Шәмші Қалдаяқовтың музыкасына жазылған «Менің Қазақстан» әнінің сөздерін жазып, ол тез танымал болды. 2006 жылы бұл ән Қазақстанның Мемлекеттік Әнұраны болып бекітілді. Нәжімеденовтің шығармашылық мұрасы қазақ әдебиетінің ажырамас бөлігі болып табылады.