Ғабиден Мұстафин – көрнекті қазақ совет жазушысы, қоғам қайраткері, Қазақ ССР Ғылым академиясының корреспондент-мүшесі. Ол 1902 жылы Қарағанды облысы Бұқар жырау ауданында, Нұра өзенінің жағасында дүниеге келген. Бастауыш білімін ауыл молдасынан алған, кейін орыс-қазақ сыныбында оқыды. Еңбек жолын Қарағанды шахталарында бастап, кейін Қазақ Автономиялық Кеңестік Социалистік Республикасының Жоғарғы Сотында жұмыс істеді.

Мұстафиннің әдеби шығармашылық жолы 1929 жылы «Ер Шойын» атты тұңғыш жинағымен басталды. Оның шығармалары негізінен адамдардың ауыр тағдыры, қоғамдағы әділетсіздіктер мен қайшылықтар туралы. 1940 жылы жарық көрген «Өмір ме, не өлім» жинағы Қарағанды көмір бассейніне арналып, оның қазақ әдебиетіне қосқан үлкен үлесі болды. Мұстафиннің шығармалары кеңестік дәуірдің әлеуметтік-экономикалық мәселелерін тереңдете қарастырып, көпшіліктің санасына әсер етті.

1953-1956 жылдары Қазақстан Жазушылар одағын басқарған, 1962-1964 жылдары оның бірінші хатшысы болды. 1956 жылы Қазақстан Компартиясы Орталық Комитетінің мүшесі болып сайланды. Мұстафиннің шығармалары мен қоғамдық қызметі қазақ әдебиетінің дамуына үлкен үлес қосты. Оның шығармашылығы көптеген көркем жинақтар мен шығармалардан тұрады.

Ғабиден Мұстафин 1985 жылы Алматыдағы Кеңсай зиратында дүниеден өтті. Оның әдеби мұрасы қазақ әдебиетінде маңызды орын алады және бүгінгі күнге дейін зерттелуде.