Жүсіпбек Елебеков – халық ән өнерін сақтауға және насихаттауға өмірін арнаған көрнекті қазақ әншісі. Оның бірегей дауысы, терең түсіндірмесі және жүрек тебірентер орындауы оны қазақ музыкасының аңызына айналдырды.

1904 жылы Қарағанды облысында дүниеге келген ол бала кезінен халық әндері мен дәстүрлерінің ортасында өсті. Ұлы шеберлердің шәкірті бола отырып, қазақ вокал өнерінің үздік үлгілерін сіңірді. Елебековтің репертуарына Сегіз сері, Біржан сал, Ахан сері, Мәди, Ыбырай және басқа да әйгілі халық композиторларының шығармалары кірді. Оның арқасында бұл әндер кемелдікке жетіп, жаңа ұрпаққа жетті.

Әлемдік сахнада қазақ музыкасын алғаш орындаушылардың бірі Әміре Қашаубаев "Жүсіпбектей халық әндерін керемет орындайтын қазіргі әншіні білмеймін!" - деген екен.

1931 жылдан бастап Елебеков театр сахнасында өнер көрсете бастады, ал 1933 жылы Қазақ музыкалық театрының (қазіргі Абай атындағы мемлекеттік академиялық опера және балет театры) солисі атанды. Оның «Қыз Жібек», «Айман – Шолпан» және «Еңлік-Кебек» спектакльдеріндегі әсерлі образдары Қазақстан өнерінің алтын қорына енді.

1942 жылы Қазақ КСР Халық әртісі атағын алды, ал оның еңбегі Ленин ордені және Қазақ КСР Мемлекеттік сыйлығын қоса алғанда, жоғары мемлекеттік наградалармен марапатталды.

Жүсіпбек Елебеков орындаушы ғана емес, ұстаз да болған. 1967–1977 жылдары халықтық вокалдан сабақ беріп, жаңа әншілер буынын тәрбиеледі. Оның шәкірттерінің арасында Қайрат Байбосынов пен Жәнібек Кәрменов сияқты қазақ сахнасының жұлдыздары бар.

Ұлы орындаушының есімі мәңгі ел жадында. 1994 жылдан бастап Қарағанды облысында оның атындағы конкурс өткізіледі, ал Алматыда оның есімімен эстрада-цирк колледжі аталды, оның жанында 2011 жылы ескерткіш орнатылды.

Жүсіпбек Елебеков бай мұра қалдырды және оның дауысы қазақ өнері тарихының бір бөлігі болып мәңгі қалады.