Көрмеге танымал қазақстандық суретшілер Насыр Рустемов, Араншы Шаржанов, Сұлтан Иляев, Әбдуахат Мұратбаев және Мұхтар Бекеновтың 50-ден астам туындысы қойылады. Постмодернистік бағыт арқылы олар өз туындыларына дәстүрлі қазақ қолданбалы өнерін жақындатты. Мәдени этномәдениетті бекіту үшін кейбір жұмыстардың сюжеттерінде ұлттық идеяларды, дәстүрлерді және заманауи тәсілдерді біріктіретін мифологиялық бейнелердің фрагменттері ұсынылған.

Н.Рустемовтың «Ай сәулесі түскен», «Егіздер», «Түн», «Отбасы» және т.б. графикалары қарама-қарсы ақ-қара түстермен шешілген. Автор жарық-көлеңке рефлекстерімен «ойнайды», силуэтті баса көрсетеді, адамның ішкі әлемінің тереңдігін сипаттауға тырысады. Кейбір туындыларды жасау кезінде суретші дәстүрлі және авангардтық ағымдардың жаңа формалары арасындағы үйлесімді арақатынасты іздейді. Қара фондағы шағын сызықтар, қисық сызықтар дөңгеленген беттер мен сюжеттік көріністерді құрайды. Көрнекті мүсінші еліміздің үлкен қалаларында терең мазмұнымен ерекшеленетін және адамдардың талғамын қалыптастыруға әсер ететін ескерткіштерді кәсіби түрде жасағанын атап өткен жөн.

А.Шаржановтың «Күз», «Бұлақ басында», «Құрбылар» және т.б. композицияларындағы бояулардың ойыны бірегей. Оның туындыларында өлшемді, абыр-сабыр мен уайымнан ада кейіпкерлер өмір сүреді, бұл туындылардың түстерінде де көрініс табады. Бұл ғылыми-этнографиялық тәсілмен, бір кездері өркениеттің қазіргі тенденцияларынан ада болған халықтың өмір салты туралы сағынышты ойлармен үйлеседі. Суретшінің қылқаламынан шыққан пейзаждарда Оңтүстік Қазақстанға тән эпикалық панорамалар пайда болды. Ол таулардың, қардың, таңғы шапағаттың атмосферасын жіті сезінеді, түстердің реңктерін ұтымды пайдаланады. Өзінің ішкі мәдениетінің арқасында суретші бүгінде жиі кездесетін көшірмелерден және «кәдесыйлар» азғыруынан аулақ бола алады.

С.Иляевтың «Күннің тууы», «Ақ тау», «Толқын», «Ата-бабалар үйі» және т.б. туындыларында қазақ қолданбалы өнерінің элементтері, отбасы мүшелері, жануарлар дүниесі негізгі элементтер болып табылады. Ол мәңгіліктің бастауы болып табылатын кеңістікке уақыт енгізеді және рухани әлемге үңіледі. Автор олардың мағынасын шоғырландырады және кейбір кодтарды сипаттайтын белгілерді жетілдіре отырып, жаңа идеяларды ұсынады. Әсіресе суретшіні көркем синтез түрінде көрініс тапқан «адамгершілік құндылықтар» мәселесі толғандырады. Белгілер мен таңбалардан тұратын композициялардың формалары сәндік дыбыстық бояулармен жазылған және сәйкес пластикалық формалармен кезектеседі. Осылайша шебер өзінің стилін, қайталанбас авторлық қолтаңбасын жасай алды.