Антонио Вивальди «Қаһарлы Орландоны» 1724 жылы жазған, ол кезде әдеби шедевр ретінде танымал болған Лудовико Ариостоның аттас эпикалық поэмасынан шабыт алған. Жаңа операда композитор кейіпкерлердің эмоционалдық тереңдігі мен оқиғалардың драмалық шиеленісуін атап көрсету үшін музыканың мүмкіндіктерін барынша пайдаланды. Вокалдық әшекейлерге және әсерлі арияларға күшті бағдарлануды көздейтін жалпы дәстүрге қарамастан, Вивальди кейіпкерлердің мінездерін дамытуға және симфониялық сүйемелдеуге назар аударды. Музыка үйлесімділік шешімдерінің күрделілігімен, тембрлер мен ырғақтардың контрасттарымен ерекшеленеді, олар әсіресе бас кейіпкердің — Анжеликаға деген жауапсыз махаббатынан ақыл-есінен айырылған Орландоның есінен адасуын ерекше көрсетеді.

Орландо партиясын Вивальди салған эмоциялардың бүкіл палитрасын жеткізе білген Расул Жармағамбетов пен Сұлтан Бақытжан ұсынды. Бұл операның ең күрделі кейіпкерлерінің бірі, өйткені ол таза вокалды ғана емес, сонымен қатар терең психологиялық өңдеуді де қажет етеді. Татьяна Вицинская мен Салтанат Мұратбекованың орындауындағы Альчина қойылым тобы жоспарлағандай спектакльдің нағыз орталық фигурасына айналды. Олардың кейіпкері — қулық сұмдық сиқыршы, адам жанын зерттеуші, алхимия магистрі, өз құтысындағы ингредиенттер сияқты кейіпкерлердің тағдырымен ойнайды. Артистер өз кейіпкерінің қайғылы күшін шеберлікпен жеткізді, олардың әрекеттері билікке деген құштарлық пен мәңгілік өмір сүруге деген терең ұмтылыспен басқарылды.

Дирижер-қоюшы, Қазақстанның еңбек сіңірген қайраткері Абзал Мұхитдиннің жетекшілігіндегі камералық оркестр Вивальди музыкасындағы контрасттарды — құмарлықтардың қарқынды дауылдарынан тыныш, лирикалық сәттерге дейін атап өтті. Белгілі сценограф Манана Гунианың декорациялары мен костюмдері көптен бері кеткен дәуірдің атмосферасын қайта жасады. Әскери костюмдер батырлық рухын, ал кестелермен, тастармен безендірілген сәнді көйлектер қияли кейіпкерлердің костюмдері суретшінің танымал әлемдік классикаға деген ерекше көзқарасын көрсетті. Сергей Кулактың жасаған жарық эффектілерінің сиқыры әсерді күшейтті, әрекет кейіпкерлер эксперимент объектісіне айналатын алып колбаның ішінде болып жатқандай болды.

Спектакльдің премьерасы бес жыл бұрын жүзеге асырылған «Астана Опера» театрының «Piccolo» жобасы камералық спектакльдерге арналған бірегей платформа ретінде дамуын жалғастыратынын растады.