Бейімбет Майлиннің әңгімелері – ХХ ғасырдың басындағы қазақ өмірінің әдеби шежіресі. Жазушының шығармашылығы отандық әдебиетті жаңа деңгейге көтерді. Оның прозалық шығармаларында сол заманның шындығы, халықтың қайғы-қасіреті мен мұқтаждығы көрініс тапқан.

«Сары ала тон»

Шығармада Қазақстанда Кеңес өкіметінің орнай бастаған кезеңі және мүлікті тәркілеу процесі суреттеледі. Байдың сандығынан патша сыйға тартқан сары ала тон табылды. Енді әрбір кедей оны киіп көруге болады, мұны ауыл тұрғындары да жасайды. Байдың мақтанышына айналған нәрсе мазаққа айналады. Әңгіме күрестің қызған шағында, Кеңес өкіметінің шаралары елді аштыққа жақындатқан кезде жазылған, онда сары ала тон кимегендер де, оны өлшегендер де қырылып қалады.

«Шұғаның белгісі»

Әңгімеде бай Есімбектің жалғыз қызы – бала кезінде ата-анасының қалауымен әкесінің досының ұлына айттырылған сұлу Шұғаның өмірі баяндалады. Он алты жасында Шұға кедей отбасынан шыққан адал және қарапайым мұғалім Абдрахманды сүйіп қалады. Бірақ Есімбек оның сүйіктісіне жала жауып, түрмеге жібереді. Шұға қайғыға төзе алмай, көп ұзамай ауырып қайтыс болады. Оның жерленген жерінде халық арасында «Шұғаның белгісі» деп аталатын шағын төбешік пайда болады.

«Күлпаш»

Адамның аштық алдындағы дәрменсіздігі, өткен ғасырдың қайғылы 30-жылдары туралы әңгіме. Жас әйел намысын аяққа таптап, жалғыз баласын асырау үшін байға тұрмысқа шығамын деп күйеуінен кетуге шешім қабылдайды. Тек өмір оның жоспарының күл-талқанын шығарады.

«Раушан — коммунист»

Қарапайым және ұялшақ Раушан ешқашан туған ауылының шалғайынан асып кетпеген. Оның күйеуі Бакен де сондай сабырлы, жұмсақ мінезді. Съез делегаты ретінде қалаға бірінші рет түскен Раушан өзін оғаш сезінеді. Өзіне сеніп, қорқыныш пен күдікті жеңіп, ол ауылдық Кеңестің төрайымы болады.