Bağımsız bir güzel sanat türü olarak Kazakistan resmi, oluşumu ve gelişimi nedeniyle tamamen yirminci yüzyılın olaylarına borçludur. Geçen yüzyılın fırtınalı yirmili ve otuzlu yılları, başta resim olmak üzere cumhuriyetin güzel sanatlarının üslup yönlerini şekillendirdi ve belirledi. Kazakistan'da sanatsal yaratıcılığın profesyonel türleri - ulusal tiyatro, ulusal güzel sanatlar okulu - Sovyet döneminde ortaya çıktı. Zamanın öncelikleri yurttaşlarımızın sanatsal bilincinde bir değişikliğe yol açtı, eski SSCB'de Avrupa okulunun gelenekleri ortaya çıktı ve güçlendi.
İlk Rus ve Sovyet sanat ustalarının (N. Khludov, A. Cherkassky, V. Eifert, L. Brümmer, L. Leontyev, S. Kalmykov, V. Sterligov ve diğerleri) eğitim faaliyetleri önemli bir rol oynadı. kaderin iradesiyle kendilerini yirminci yüzyılın yirmili, otuzlu, kırklı yıllarında Kazakistan topraklarında bulanların yanı sıra ilk Kazak ustaları A. Kasteev, H. ve K. Khodzhikov kardeşler, U'nun aktif konumu Tansykbaev, A. Ismailov, yeni bir güzel sanat türüne hakim olma konusundaki önlenemez arzularıyla.
Bastırılmış ustaların çoğu Alma-Ata sanat okulunda (A. Cherkassky, L. Brümmer, L. Leontyev ve diğerleri), Pavlodar, Dzhambul, Karaganda'daki sanat stüdyolarında (L. Brümmer, V. Eifert) ders verdi. güzel sanatların gelişimine paha biçilmez bir katkı. Onlar sayesinde Kazak ustalar resim tekniklerinin inceliklerini doğrudan öğrendiler.
Aynı zamanda, Sovyetler Birliği'nin sanat merkezlerinde doğrudan eğitim, yerli ressamların becerilerinin şekillenmesinde en önemli rolü oynadı. Moskova ve Leningrad sanat okulları ve akademilerinde A. Ismailov, M. Kenbaev, S. Mambeev, K. Telzhanov, G. Ismailova, A. Galimbaeva başta olmak üzere birden fazla nesil sanatçı eğitim gördü. Kazakistan'da güzel sanatların tarihi iki aşamaya ayrılabilir: Sovyet döneminde profesyonelliğin oluşumu ve gelişimi ve bağımsızlık dönemi sanatı. Dönemin sosyo-politik gerçeklerinin bir sonucu olarak, her dönem karmaşık ve muğlak bir olgular yumağıdır, ancak bağımsızlık döneminin tablosu Sovyet döneminin doğrudan devamı niteliğindedir.
Aslında, Sovyet Kazakistan sanatının yalnızca profesyonelliğin temellerini atmakla kalmayıp, aynı zamanda tam sansüre ve sosyalist gerçekçiliğin emirlerine rağmen çok çeşitli yönelimleri de beraberinde getirdiği ortaya çıktı. Onun bağrında üç kuşak usta büyüdü; onların eserleri artık Rus sanatının gururu.
Kazak resminin gelişimini belirleyen faktörlerden biri, Avrupa kültürünün krizi sırasında, klasik geleneklerin dünya avangard modernizminin giderek güçlenen konumları tarafından eleştirildiği bir dönemde oluşmuş olmasıdır. Rus tarihindeki dönüm noktası, insanlık kültüründe çığır açan bir dönüm noktasıyla aynı zamana denk geldi. Aynı zamanda Kazak sanatı da Stalinist klasisizm çerçevesinde ana özellikleriyle şekillenmeye başladı.
1932'de genel yönü sosyalist gerçekçiliği seçen Sovyet ideolojisi, gerçekçi sanatı destekledi. Sosyalist gerçekçilik, sanatsal yorum özgürlüğüne daha fazla izin vermediği için Sovyet halkının anlayışı için pek erişilebilir değildi. Hoşgörü ve çoğulculuk, o dönemde ortaya çıkan Sovyet iktidarına yönelik bir tehdit olarak görülüyordu. Sosyalist gerçekçiliğin yöntemi aslında akademik ifadesinin ağırlıklı olduğu neoklasiklikti.
Bir zamanlar kendilerini Moskova ve Leningrad'ın sanat çevrelerinde bulan Kazak ressamları, oluşumlarının ilk yıllarından itibaren, yirminci yüzyılın başlarındaki sanatta birçok üslup eğilimini incelediler. Onların saflarında K. ve Khodzhikov, A. İsmailov ve U. Tansykbaev kardeşler var.
Ayrı olarak, Kazak resminin kurucuları arasında, büyük miktarda yaratıcı enerjiye sahip gerçekten bir halk ustası olan Abylkhan Kasteyev'in sanatı tek başına duruyor. A. Kasteev, N. Khludov'un derslerinde resimsel becerinin ilk deneylerini alıyor. Devlet ideolojisinin ısrar ettiği için, onun için yeni olan bu anlatı sanatı nomadik düşünce türüne özgü olmadığı için, her zaman gerçekçi resim okuluna bağlı kalacaktır. Kazak geleneksel sanatına özgü genellik, sembolizm, metaforiklik, tuvallerinde Anavatanının genişliği hakkındaki anlatının belgesel doğruluğuyla karşılaştırılmıştır.
İlk ressamlar, tiyatro sanatçıları, yeni Kazakistan'ın daha da gelişmesinin temelini attılar. Moskova'daki Leningrad sanat merkezlerinde eğitim görmüş zanaatkar kuşağı, neredeyse tamamen Avrupalılaşmış bir insan yaratıyor. Herhangi bir yasaklamaya rağmen, yirminci yüzyılın başlarındaki Rus sanatının gelişiminin iniş çıkışları Kazak Sovyet resminin gelişiminde muazzam bir öneme sahiptir, ancak şans eseri ancak zaman geçtikçe bilineceklerdir, Rus izlenimciliğinin yankıları, sembolizm, Fransız post-empresyonistlerinin çalışmaları, soyutlama, kübo-fütürizm zamanla uzun süreli bir etkiye sahip olacaktır.
Kazak ressamlarının her nesli, çağlarının sorunlarını aydınlatmak için yeni yollar bulmak zorunda kaldı. Ve eğer Abylhan Kasteyev, Muhamedjan Jankin, Abdullah Taşkenbayev, Abduhani Tashbayev, Beysembet Sarsenbayev, Madi Uskembayev, Zagruddin Nazırov, Aubakir İsmailov'un her şeyden önce akademik becerileri öğrenmesi gerekliyse, o zaman S. Mambeyev, M. Kenbayev, K. Telzhanov, Sakhi Romanov ve diğer sanatçıların önünde durdular diğer görevler. Teknik çalışma becerilerinde akıcı olan, akademik resmin sınırları içinde zaten sıkışık olduğu ortaya çıktı. Sovyetler ülkesinin sanat merkezlerinde ilk eğitilenlerden biri olan nesil ustalar, Kazak resminin şaheserlerini yarattı. Sovyet sanatının ana akımında, ulusal kültürün ve dünyanın mekansal çeşitliliğinin yansımasının bir örneği haline geldiler.
Sanatçıların kişilikleri gerçekten büyük ölçekli, sadece Sovyet sosyalist gerçekçi sanat denizinde boğulmayı değil, aynı zamanda ulusal bir okulun temellerini de atmayı başardılar. Sanatçının görüşlerinin kapsamı ve genişliği şaşırtıcı olduğundan, bugün A. İsmailov'un faaliyetini tek başına abartmak zordur: resimde memleketinin büyük bir şarkıcısı olarak kaldı ve yerli sinema ve tiyatronun gelişimine paha biçilmez bir katkı yaptı. V. Telyakovsky, K. Khodzhikov ve diğerleri ile birlikte.
Kırklı yıllarda ve özellikle yirminci yüzyılın ellili ve altmışlı yıllarında Kazakistan'ın resmi, sağlam bir teknik beceri temeli oluşturma zamanıydı. Bu yıllarda, kendi stilistik gelişim özelliklerine sahip bir ulusal okul yaratıldı.
